ROZDZIAŁ 18 CZ. 2

Eleanor. Powiedziała, że chce ze mną porozmawiać. Przełknęłam głośno ślinę, zgadzając się. Obie zajęłyśmy miejsca przy kuchennym stole. Odchrząknęła niezręcznie i powiedziała coś, czego w ogóle bym się po niej nie spodziewała.

- Przepraszam cię, Claire. Zachowywałam się idiotycznie i bardzo głupio mi z tego powodu, naprawdę.  - zapewniła mnie.

- Nie musisz mnie przepraszać. Po prostu mnie nie lubisz i ja to rozumiem. - bąknęłam.

- To nie tak, że cię nie lubię, tylko...

- Eleanor, naprawdę nie musisz mi się tłumaczyć.

- Nie. Chcę, żebyś wiedziała, dlaczego byłam dla ciebie taka niemiła. - stwierdziła, patrząc na mnie przepraszająco.

- No dobrze. - zgodziłam się.

- Chodzi o to, że... - dziewczyna głośno wciągnęła powietrze i kontynuowała. - Ja i była dziewczyna Harry'ego, Grace byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami. Zawsze trzymałyśmy się razem, we cztery. Kiedy Grace umarła załamałyśmy się. Obiecałyśmy sobie z Perrie i Danielle, że już zawsze będziemy się trzymać razem. Później okazało się, że jesteś nową dziewczyną Hazzy. Dziewczyny bardzo cię polubiły, no i stałam się zazdrosna. Bardzo mi głupio. Jeszcze raz bardzo cię przepraszam. - dokończyła zawstydzona. 

- Nie dziwię ci się, że byłaś zła. Na twoim miejscu też bym była. - uspokoiłam ją trochę.

- Jesteś naprawdę świetna i nie dziwię się, że spodobałaś się Harry'emu. - powiedziała i posłała mi przyjacielski uśmiech.

- Przeprosiny przyjęte. Ty też jesteś świetna, El. I masz super chłopaka. - powiedziałam zgodnie z prawdą. Louis to naprawdę niesamowity chłopak.

Poszłam do salonu i zastałam tam Zayna. Usiadłam koło niego i posłałam mu przyjacielski uśmiech. Odwzajemnił ten gest.

- Co tam? - zapytał, żeby przerwać ciszę.

- Chyba nie uwierzysz w to, co ci teraz powiem.

- Zamieniam się w słuch. - odparł z powagą.

- Eleanor mnie przed chwilą przeprosiła.

Jego oczy stały się z dziesięć razy większe.

- Żartujesz sobie ze mnie? - spytał zdziwiony.

- Nie. Mówię całkiem poważnie.

Mulat wyglądał jakby zobaczył ducha.

- Okazało się, że była zazdrosna o Perrie i Danielle. Dlatego mnie tak traktowała.

- Zawsze wiedziałem, ze jest dziwna, ale że aż tak? - spytał, unosząc brew i pokręcił głową skonsernowany. Cicho zachichotałam.

- Wcale nie jest dziwna. Każda dziewczyna postąpiłaby właśnie tak w takiej sytuacji.

- Nigdy nie zrozumiem kobiet. - westchnął z uśmiechem.

- Najwidoczniej. - zgodziłam się.

Telefon Zayna zaczął wibrować w jego kieszeni, więc brunet wyciągnął go i odebrał. Widziałam szok na jego twarzy.

- Będziemy tam, Anderson. - syknął i się rozłączył.

- Coś się stało? - zapytałam, patrząc na jego zarazem smutną jak i wściekłą minę.

- Taka kiepska sprawa. Zostaniecie na trochę same. Musimy gdzieś pojechać z chłopakami. - oznajmił. 

- Gdzie? - zaciekawiłam się.

- To nieistotne. Idź do Perrie i Danielle.

- I Eleanor. - dodałam z uśmiechem.

- Właśnie. - potwierdził sztywno i wyszedł...

*oczami Harry'ego*

- Nie ma mowy. Nie zostawimy ich samych. Dzwońcie po Jery'ego i Marco. Dziewczyny muszą mieć jakąś opiekę. Co jeżeli to pułapka? Co jeśli na nie napadną? - debatowałem na maksa zdenerwowany.

- A to bydlaki. - syknął Louis.

- Szczerze mówiąc trochę się boję, co mogą wymyślić. Te słowa opuściły usta Liama, który mocno zaciskał szczękę w nerwach.

- Jedźmy i miejmy to z głowy. Dam cynk Jery'emu.  - powiedziałem i ruszyliśmy do samochodu Zayna.

- Ciekawe czego chcą tym razem. - zastanawiał się na głos Nialler.

- Tego co zawsze. Nas...

_____________________________________________

Rozdział niesprawdzany

Jak podoba Wam się to, że powraca sprawa z gangiem? :)

Kocham Was <3

_____________________________________________