ROZDZIAŁ 1

*oczami Claire*

Wyłączyłam dzwoniący na mojej szafce nocnej budzik.

Znów czeka mnie męczący dzień w szkole.

Kolejne wyzwiska, kolejne docinki i stek sprawdzianów.

Zaczynam powoli mieć tego wszystkiego dość.

Jednak skoro dawałam radę do tej pory to teraz też dam.

Wzięłam szybki prysznic, ubrałam się, umyłam zęby, a potem zeszłam na dół.

Poszłam do kuchni, wzięłam rumiane jabłko i wrzuciłam je do torby.

- Zjesz ze mną śniadanie? - spytał Jeremy gryząc swoją bułkę z serem.

- Nie, dzięki. Zjem w szkole.

- Ok. Ja też już się będę zbierał.

- Pozdrów Suzan. - powiedziałam zanim wyszedł.

- Pozdrowię. Wytrzymaj jakoś w tej budzie. Pa.

- Cześć. - odpowiedziałam i wsunęłam na stopy moje ulubione balerinki.

Zamknęłam drzwi i wrzuciłam  do małej kieszonki swojej torby klucz.

Wlekłam się w niesamowicie wolnym tempie przez co prawie spóźniłam się na lekcje.

Wzięłam potrzebne książki i pobiegłam w stronę sali do angielskiego.

Na moje nieszczęście rozpędzona wpadłam na jakiegoś wysokiego chłopaka i mocno walnęłam głową w jego klatę.

- Uważaj, jak chodzisz. - wysyczał i odepchnął mnie od siebie.

Gdy podniosłam głowę do góry ujrzałam, że chłopak jest nie tylko bardzo wysoki, ale też niesamowicie przystojny.

Na jego głowie znajdowała się czupryna z ciemnych loków.

Patrzył na mnie z góry swoimi zielonymi oczami.

- Przepraszam. - wyjąkałam cicho i speszona spuściłam wzrok na swoje stopy, które stały się nagle bardzo interesujące.

Poczułam jego wzrok na sobie.

- Po prostu uważaj. - powiedział już trochę spokojniej, a potem mnie wyminął i odszedł.

Otrząsnęłam się i pobiegłam na zajęcia.

Minęły mi już prawie wszystkie lekcje.

Została jeszcze tylko historia.

Ten dzień minął mi nadzwyczaj spokojnie.

Nikt mnie nie zaczepiał, ani mi nie dokuczał.

To była dla mnie całkowita nowość.

Usłyszałam dzwonek i ogromnie się tym zdziwiłam, bo nie myślałam, że aż tak się zamyślę.

Zajęcia z historii były na trzecim piętrze, a ja wciąż byłam na pierwszym gdzie odbywała się chemia.

Nasza szkoła była bardzo duża, więc oczywiście się spóźniłam.

- O proszę, panna Brown jak zwykle jest spóźniona. Siadaj koło Harry'ego.

Przejechałam wzrokiem po klasie i zobaczyłam, że jedyne wolne miejsce jest koło tego chłopaka, na którego wpadłam dzisiaj rano.

Niechętnie usadowiłam się obok bruneta. 

Nauczyciel skończył wygłaszać swój wykład pięć minut przed końcem lekcji.

- A na koniec wasze zadanie domowe.

Po sali rozniósł się zbiorowy jęk.

- Zrobicie projekt o wojnach anglików z francuzami. Macie na to trzy tygodnie. Waszymi partnerami są wasi koledzy z ławki.

Popatrzyłam oszołomiona na Harry'ego.

- Idziemy do mnie. - powiedział tylko, a potem zadzwonił dzwonek.

Otworzył drzwi do ogromnego mieszkania i wskazał gestem ręki, abym weszła pierwsza do środka. 

Od razu po przekroczeniu progu zobaczyłam piękną kobietę, która z pewnością była mamą Harrego.

- Dzień dobry. - powiedziałam grzecznie.

- Dzień dobry. - odpowiedziała z szerokim uśmiechem na ustach.

- Mamo, to jest... - popatrzył na mnie zrezygnowany. 

No tak, przecież on nie wie jak mam na imię.

- Claire. - dokończyłam za niego.

- Jesteś dziewczyną Harrego? - zapytała niepewnie, a w jej oczach dostrzegłam...nadzieję?

No cóż, to trochę dziwne, że matka takiego przystojniaka jakim jest Harry ma nadzieję, że jej syn ma dziewczynę.

- Nie, koleżanką. Robimy razem projekt z historii. - odparłam rozbawiona.

- A, to przepraszam. Napijecie się herbatki?

- Ja dziękuję. - nie miałam ochoty na nic.

- A ja poproszę. - powiedział Harry.

Poszliśmy na górę, a chłopak pokazał mi swój pokój.

- Masz bardzo ładny dom. - powiedziałam chcąc przerwać ciszę.

- Dzięki. - bąknął. - Usiądź sobie na łóżku.

Niepewnie usadowiłam się na miękkim materacu.

Chłopak zajął miejsce obok mnie.

- Mamy aż trzy tygodnie, więc myślę, że dzisiaj możemy rozdzielić obowiązki. - zaczęłam, a on pokiwał głową.

- Przerwę wam.

Mama Harry'ego położyła na jego biurku herbatę i ciasteczka.

Potem wyszła zostawiając nas znów samych.

- Myślę, że najlepiej będzie jak ty napiszesz wypracowanie, a ja przygotuję materiały. - zaproponował.

- Ok. - zgodziłam się.

- Dość o nauce. Czyli nazywasz się Claire Brown? - zapytał ciekawsko.

- Tak, a ty Harry... - nie miałam pojęcia jak ten chłopak ma na nazwisko. 

Popatrzyłam na niego pytająco.

- Styles.

- Twoja mama jest bardzo miłą kobietą. Gdzie jest twój tata? W pracy?

- Tata odszedł do innej kobiety i ma z nią dziecko. - odpowiedział sztywno.

Zapadła pomiędzy nami niezręczna cisza.

- Przepraszam. Nie powinnam pytać.

- Nie szkodzi. Ty masz pewnie idealną rodzinkę, co nie? - przewrócił oczami. 

Poczułam się niezręcznie, ale odpowiedziałam szczerze.

- Owszem. Mam wspaniałych rodziców i super brata. A ty masz jakieś rodzeństwo?

- To tylko pozazdrościć. Tak, mam siostrę, ale raczej nie mogę powiedzieć, że jest super. - bąknął.

- No ale dość o naszym rodzeństwie, powiedz mi coś o sobie. - zagaiłam.

- A co chcesz wiedzieć? - zapytał i w końcu napił się tej swojej herbaty.

- Wszystko. - odpowiedziałam i spojrzałam na niego zaciekawiona.

- No więc... nie cierpię szkoły, uczę się fatalnie i powtarzam klasę. Jestem od ciebie dwa lata starszy. Kwestie mojej rodziny znasz.

 A...no i...kocham horrory.

- Ja wręcz przeciwnie. Nie cierpię ich. - powiedziałam przypominając sobie jak po raz pierwszy oglądałam horror. 

Aż mną zaczęło trząść.

- Widocznie całkowicie się od siebie różnimy. - stwierdził.

- Widocznie tak. - zgodziłam się z nim, a on podskoczył jakby właśnie wpadł na wielce genialny pomysł.

Zaśmiałam się kiedy śmiesznie zmarszczył nos, a później spadł na niego jeden z jego niesfornych loczków z grzywki.

- Może to po prostu nie był odpowiedni horror. Mam jeden naprawdę zajebisty. No a chyba jak będziesz oglądać ZE MNĄ ten film to nie będziesz się aż tak bać.

- Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł. Jeżeli będę z tobą oglądać to przez cały czas będę się do ciebie lepić. - przyznałam zawstydzona. Zaśmiał się głośno i włączył odtwarzanie. 

Wrócił z powrotem na miejsce obok mnie i objął mnie ramieniem.

- Nie mam nic przeciwko. - szepnął mi do ucha, a potem zaczął się film. 

W co ja się wpakowałam?